Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Μπενάκη Vol2



Λίγο πριν κλείσει η πόρτα της έκθεσης σαν τυπικοί Έλληνες σπεύσαμε και εμείς να προλάβουμε να δούμε την έκθεση που διοργανωνόταν στο Μουσείο Μπενάκη, του Δημήτρη Πικιώνη.

Το στήσιμο της έκθεσης δεν θα έλεγα πως ήταν αρκετά ικανοποιητικό. Ενώ ξεκίνησε με πολύ καλές προοπτικές παρουσιάζοντας μας ανά ενότητες το ζωγραφικό του έργο, μετά κάτι σαν να χάθηκε στην πορεία στην προσπάθεια της παρουσίασης του αρχιτεκτονικού του έργου. Μπερδεμένοι για λίγο προσπαθώντας να κρατήσουμε μια συνοχή και μια εξελικτική πορεία σε αυτά που βλέπαμε ήμασταν αναγκασμένοι σε μια κίνηση ζιγκ ζαγκ - μπρος πίσω. Τέλος καλό όλα καλά.. βγήκαμε ζωντανοί!

Διαβάζοντας την βιογραφία του αυτό που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν πως δεν είχε στο ενεργητικό του τιτλοφορημένες σπουδές αρχιτεκτονικής ή τουλάχιστον αυτό κατάλαβα εγώ. Βέβαια, ήταν αρκετά ξεκάθαρη η καλλιτεχνική του φύση από μικρό παιδί. Τι μας δείχνει αυτό? Πως όταν ασχολείσαι με αυτά που αγαπάς, ψάχνεις, μαθαίνεις, μελετάς και δημιουργείς.

Φανερά επηρεασμένος από την λαϊκή τέχνη και παράδοση του τόπου του προσπάθησε να επαναφέρει, να εξελίξει και να παντρέψει τον πολιτισμό στα έργα του. Δεν θα μιλήσω για τα έργα και τις κατοικίες που σχεδίασε διότι η αρχιτεκτονική και η αντίληψη του χώρου πιστεύω πως είναι καθαρά υποκειμενική.

Μέσα από τα αρχιτεκτονικά του σχέδια δίνει την εντύπωση πως δεν έχει αποφασίσει αν θέλει να είναι αρχιτέκτονας ή ζωγράφος. Μια εσωτερική διαμάχη που το ένα προσπαθεί να πάρει τη θέση του άλλου.

Φαντάζομαι πως μπροστά στο ανερχόμενο κίνημα της Μοντέρνας αρχιτεκτονικής το έργο του Πικιώνη έφερε σε αμφισβήτηση τις νέες επιρροές και τον διεθνισμό που αργότερα θα ακολουθήσουν όλοι.

Θα κλείσω με μια φράση που διάβασα στο τέλος της έκθεσης:

Λίγο περισσότερη ανθρωπιά, βαθύτερη νόηση και ψυχική ευαισθησία- και αλλάζουν όλα: από την αρχική στάση ως τις λεπτομέρειες.

Φράση κλειδί, φράση που σου ανατρέπει όλα όσα είχες σκεφτεί γιατί είναι πιθανό να μην σου είχε καν περάσει από το μυαλό πόσο απλά μπορεί να είναι όλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου